روش تشخيصي جديد سرطان روده بزرگ

به گزارش سرويس بين الملل خبرگزاري صداوسيما؛ محققان علوم پزشکي در دانشگاه لوکزامبورگ اعلام کردند نشانگر زيستي جديدي براي تشخيص سرطان روده بزرگ و راست روده يافته اند.
به گفته محققان، اين نشانگر زيستي يا بيومارکر biomarker مسيري جديد براي درمان و تشخيص به موقع و نجات جان مبتلايان به اين سرطان خواهد ساخت.
بيومارکرها نشانگر هاي زيستي قابل اندازه گيري هستند که براي بيماري هاي خاص استفاده مي شوند.
به عنوان مثال تغييرات در برخي پروتئين هاي مشخص، در برخي بيماري ها کاملا اختصاصي است و مي توان با تشخيص اين نشانگرها، بيماري را به موقع تشخيص داد.
دکتر اليزابت لتليه و همکارانش مي گويند از خانواده پروتئين ميوسين Myosin نوعي پروتئين مشخص به نام ام آي او 5 بي MYO5B
را مي توان به عنوان بيومارکر سرطان هاي روده بزرگ و راست روده معرفي کرد.
در واقع با تشخيص وجود چنين نشانگري، مي توان سرطان ياد شده را تشخيص داد و با اين تشخيص به موقع، مي توان در آغاز روند درماني تسريع کرد.
­به گزارش پايگاه خبري يورک الرت در اينترنت، سلول‌هاي سرطاني از سازوکارهاي عادي تقسيم و رشد سلول‌ها جدا مي‌افتند. علت دقيق اين پديده نامشخص است ولي احتمال دارد عوامل ژنتيکي يا عوامل بيروني هم‌چون ويروس و مواد سرطانزا موثر باشد.
در يک جاندار سالم، هميشه بين ميزان تقسيم سلول، مرگ طبيعي سلولي و تمايز، يک تعادل وجود دارد.
سرطان شامل همه انواع تومورهاي بدخيم مي‌شود که در پزشکي آنها را بيشتر با نام نئوپلاسم مي‌شناسند.
احتمال بروز سرطان در سنين مختلف وجود دارد ولي احتمال بروز سرطان با افزايش سن زياد مي‌شود سرطان باعث سيزده درصد مرگ‌ها است بر طبق گزارش انجمن بهداشت آمريکا شش ميليون و هفتصد هزار نفر بر اثر سرطان و در سال دو هزار و هفت مرده‌اند سرطان تنها ويژه انسان نيست و همه جانوران و گياهان پرسلولي نيز ممکن است به سرطان دچار شوند.
سرنوشت سلول‌ها کاملاً کنترل شده‌است و براساس نيازهاي بدن مي‌باشد.
در جنين ميزان تکثير سلول‌ها بيشتر از مرگ طبيعي سلولي است اما در جاندار بالغ ميزان مرگ سلولي و تقسيم سلولي به تعادل مي‌رسد.
سرنوشت سلول در هر زمان، به طور کاملاً دقيق، بوسيله فاکتورهاي رشد، پيام‌هاي محيطي و برخي پروتئين‌ها و پيامبرهاي سلولي، کنترل مي‌شود.
جهش‌هايي که منجر به تغيير هر يک از فاکتورهاي موثر در سرنوشت سلول، مي‌شوند باعث بهم خوردن نظم دقيقي که در تنظيم رشد و تکثير و تمايز سلول هاوجود دارد مي‌شود و مي‌تواند منجر به بروز سرطان شود.
سلول‌هاي سرطاني کنترل خود را بر چرخه سلولي از دست داده و به طور مداوم و بدون توجه به پيام‌هاي سلولي و فاکتورهاي رشد، به تکثير ادامه مي‌دهند.
در سلول‌هاي سرطاني بيان پروتئين‌هاي سلولي تغيير کرده و برخي از آنها که نبايد بيان شوند بيان شده و يا بيان برخي ديگر از ژن‌ها متوقف مي‌شوند.